Holter (od nazwiska twórcy metody Normana Holtera) to 24-godzinna (lub dłuższa) rejestracja czynności serca za pomocą niewielkiego urządzenia noszonego w tym czasie przez pacjenta. W odróżnieniu od standardowego badania EKG trwającego zazwyczaj nie dłużej niż minutę, holter pozwala dokonać zapisu, a następnie analizy rytmu serca w czasie nieporównywalnie dłuższym i z uwzględnieniem naturalnej, dobowej aktywności chorego. Może to mieć znaczenie decydujące dla rozstrzygania etiologii takich objawów jak omdlenia, zawroty głowy, kołatania serca. Daje doskonałą sposobność oceny leczenia przeciwarytmicznego, czy funkcjonowania rozrusznika (kardiowertera).
Badanie nie wymaga żadnego szczególnego przygotowania. Elektrody przyklejone do klatki piersiowej pacjenta połączone są z urządzeniem rejestrującym wielkości walkmana noszonym zwykle na pasku i w taki sposób, by nie ograniczać aktywności. Jedynym obostrzeniem jest konieczność ochrony urządzenia przed zamoczeniem.
Wariantem badania holterowskiego jest dobowa rejestracja ciśnienia tętniczego. Różnica polega jedynie na tym, że zamiast elektrod na klatce piersiowej chory ma założony mankiet naramienny, podobny do używanych w klasycznych ciśnieniomierzach.